Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a thanksgiving

  • 1 supplicātiō (subpl-)

        supplicātiō (subpl-) ōnis, f    [supplico], a public prayer, supplication, religious solemnity, day of prayer, day of humiliation, thanksgiving day, festival: supplicationes per dies quinquaginta constituere: supplicationes in biduum senatus decrevit, L.: dierum viginti supplicatio a senatu decreta est, a thanksgiving for victory, Cs.: supplicatio diem unum Romae indicta, L.

    Latin-English dictionary > supplicātiō (subpl-)

  • 2 gratulatio

    grātŭlātĭo, ōnis, f. [id.], a manifestation of joy; a wishing joy, congratulation; a rejoicing, joy (class.).
    I.
    In gen., constr. usu. with gen. or absol.:

    nuntiatur mihi, tantam isti gratulationem esse factam, ut, etc.,

    Cic. Verr. 1, 8, 21:

    gratulationes habere,

    id. Mil. 35, 98:

    unius diei,

    id. Pis. 3, 7:

    laudis nostrae gratulatio tua,

    id. Att. 1, 17, 6: quam (imaginem parentis sui) paucis ante diebus laureatam in sua gratulatione conspexit, during the congratulations made to him (on account of obtaining the consulship), id. Mur. 41, 88:

    cum gratulatione ac favore ingenti populi,

    Liv. 4, 24, 7:

    inter gratulationes amicorum,

    Suet. Ner. 6:

    (signum Dianae) in suis antiquis sedibus summa cum gratulatione civium et laetitia reponitur,

    Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74; cf.:

    quanta gratulatio consecuta est!

    id. Fl. 39, 98:

    hic parenti suo... solatio in laboribus, gratulationi in victoria fuit,

    id. Mur. 5, 12.—
    II.
    (Acc. to gratulor, II.) A religious festival of joy and thanksgiving, a public thanksgiving (= supplicatio, obsecratio):

    gratulatio, quam tuo nomine ad omnia deorum templa fecimus,

    Cic. Fam. 11, 18 fin.:

    is supplicationem mihi decrevit... qui quaestori gratulationem decrevit,

    id. Cat. 4, 5, 10; cf.:

    ceteris bene gestā, mihi uni conservatā re publicā gratulationem decrevistis,

    id. ib. 4, 10, 20:

    diis immortalibus non erat exigua eadem gratulatio,

    id. Prov. Cons. 11, 26:

    gratae nostrae diis immortalibus gratulationes erunt,

    id. Phil. 14, 3, 7:

    tum patefacta gratulationi omnia in urbe templa,

    Liv. 30, 40, 4 Weissenb. (al patuere, facta gratulatione):

    civitatem in supplicationibus ac gratulationibus esse,

    id. 8, 33, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > gratulatio

  • 3 grātēs

        grātēs (no gen.), f    [GRA-], thanks, thanksgiving (esp. to the gods): diis grates agunt, L.: alqm gratibus venerati sunt, Ta.: grates tibi ago, summe Sol: o quas dicere grates parem? V.: agis Carminibus grates, O.: At tibi pro scelere di Persolvant grates dignas, pay you, V.
    * * *
    thanks (pl.); (esp. to gods); thanksgivings

    Latin-English dictionary > grātēs

  • 4 grātulātiō

        grātulātiō ōnis, f    [gratulor], a manifestation of joy, wishing joy, congratulation, rejoicing, joy: quanta: unius diei: (imago) laureata in suā gratulatione, in his honor: populi, L.: summā cum gratulatione civium: laudis nostrae tua: victoriae gratulatio ab Remis Labieno fieret, Cs.: hic parenti suo gratulationi in victoria fuit.— A joyful festival, public thanksgiving: quaestori gratulationem decrevit: gratae dis immortalibus gratulationes: patefacta gratulationi templa, L.: civitatem in gratulationibus esse, L.
    * * *
    congratulation; rejoicing

    Latin-English dictionary > grātulātiō

  • 5 in-dīcō

        in-dīcō dīxī, dictus, ere,    to declare publicly, proclaim, publish, announce, appoint: concilium in diem certam, Cs.: forum, V.: ieiunia, H.: dies indicta pugnae, L.: funus ut indicatur, that invitations be issued: divōm templis honorem, a thanksgiving, V.: dis bellum indictum: Aeneadis bella, V.: in diem certam ut ad lucum conveniant, L.: qui ipsi sibi bellum indixissent, are their own enemies.—Of an assembly or march, to summon, convoke, order: Galliae concilium Bibracte indicitur, Cs.: exercitus omnis Aquiloniam est indictus, L. —To impose, enjoin, inflict: tributo populo indicto, L.: pondus argenti alcui, Ta.: iter ad regem Latinum primis iuvenum, V.

    Latin-English dictionary > in-dīcō

  • 6 per-solvō

        per-solvō solvī, solūtus, ere,    to unravel, solve, explain: hoc mihi.—To pay, pay out, pay over: pretium tibi, T.: pecuniam a discipulis suis Fufiis, pay by a draft on, etc.: (aes alienum) alienis nominibus suis copiis, debts charged to others, S.—To pay, give, show, render, suffer: poenas, Cs.: tibi laborum praemia pro me: gratīs, render thanksgiving, V.: dis gratiam: honorem dis, offer sacrifices, V.: vota, fulfil: iusta, pay honors to the dead, Cu.: poenas dis hominibusque, suffer at the hands of: persolvi primae epistulae, have answered. —To render, inflict: ab omnibus esse ei poenas persolutas.

    Latin-English dictionary > per-solvō

  • 7 eucharistia

    Eucharist/Communion; (elements of); any consecrated offering; thanksgiving

    Latin-English dictionary > eucharistia

  • 8 eucharisticon

    thanksgiving; Eucharist/Communion

    Latin-English dictionary > eucharisticon

  • 9 supplicatio

    thanksgiving; supplication

    Latin-English dictionary > supplicatio

  • 10 adloquor

    al-lŏquor ( adl-), cūtus, 3, v. dep. a.: aliquem, to speak to, to address, esp. used in greeting, admonishing, consoling. etc.; hence also, to salute; to exhort, rouse; to console (cf. in Gr. paramutheomai; in the ante-class. and class. per. rare; in Cic. only twice; more freq. from the time of the Aug. poets).
    I.
    To speak to, to address: quem ore funesto adloquar? Att. ap. Non. 281, 6:

    admones et adloqueris,

    Vulg. Sap. 12, 2:

    hominem blande adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22; so id. And. 2, 2, 6:

    quem nemo adloqui vellet,

    Cic. Clu. 61; so Auct. ad Her. 4, 15, 22; Ov. M. 15, 22; 8, 728; 11, 283; 13, 739; Verg. A. 6, 466 al.:

    senatum, compositā in magnificentiam oratione, adlocutus,

    Tac. H. 3, 37; so id. A. 16, 91; id. Agr. 35:

    adlocutus est (eis) linguā Hebraeā,

    Vulg. Act. 21, 40; 28, 20.—
    II.
    Esp.
    A.
    To address the gods in thanksgiving and prayer:

    dis gratias agere atque adloqui,

    Plaut. Am. 1, 1, 26; 1, 1, 232; so,

    patriam adlocuta maestast ita voce miseriter,

    Cat. 63, 49.—
    B.
    To address, as a general his troops, to exhort, to rouse:

    quae ubi consul accepit, sibimetipsi circumeundos adloquendosque milites ratus, Liv, 10, 35: (Alexander) variā oratione milites adloquebatur,

    Curt. 3, 10, 4:

    neque milites adlocuturo etc.,

    Suet. Galb. 18; id. Caes. 33. —
    C.
    In consolation, to speak to, to console, to comfort:

    adlocutum mulieres ire aiunt, cum eunt ad aliquam locutum consolandi causā,

    Varr. L. L. 6, 7, 66:

    adloqui in luctu,

    Sen. Troad. 619:

    adflictum adloqui caput,

    id. Oedip. 1029 P. and R.

    Lewis & Short latin dictionary > adloquor

  • 11 alloquor

    al-lŏquor ( adl-), cūtus, 3, v. dep. a.: aliquem, to speak to, to address, esp. used in greeting, admonishing, consoling. etc.; hence also, to salute; to exhort, rouse; to console (cf. in Gr. paramutheomai; in the ante-class. and class. per. rare; in Cic. only twice; more freq. from the time of the Aug. poets).
    I.
    To speak to, to address: quem ore funesto adloquar? Att. ap. Non. 281, 6:

    admones et adloqueris,

    Vulg. Sap. 12, 2:

    hominem blande adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22; so id. And. 2, 2, 6:

    quem nemo adloqui vellet,

    Cic. Clu. 61; so Auct. ad Her. 4, 15, 22; Ov. M. 15, 22; 8, 728; 11, 283; 13, 739; Verg. A. 6, 466 al.:

    senatum, compositā in magnificentiam oratione, adlocutus,

    Tac. H. 3, 37; so id. A. 16, 91; id. Agr. 35:

    adlocutus est (eis) linguā Hebraeā,

    Vulg. Act. 21, 40; 28, 20.—
    II.
    Esp.
    A.
    To address the gods in thanksgiving and prayer:

    dis gratias agere atque adloqui,

    Plaut. Am. 1, 1, 26; 1, 1, 232; so,

    patriam adlocuta maestast ita voce miseriter,

    Cat. 63, 49.—
    B.
    To address, as a general his troops, to exhort, to rouse:

    quae ubi consul accepit, sibimetipsi circumeundos adloquendosque milites ratus, Liv, 10, 35: (Alexander) variā oratione milites adloquebatur,

    Curt. 3, 10, 4:

    neque milites adlocuturo etc.,

    Suet. Galb. 18; id. Caes. 33. —
    C.
    In consolation, to speak to, to console, to comfort:

    adlocutum mulieres ire aiunt, cum eunt ad aliquam locutum consolandi causā,

    Varr. L. L. 6, 7, 66:

    adloqui in luctu,

    Sen. Troad. 619:

    adflictum adloqui caput,

    id. Oedip. 1029 P. and R.

    Lewis & Short latin dictionary > alloquor

  • 12 eucharistia

    euchăristĭa, ae, f., = eucharistia.
    I.
    A thanksgiving, Tert. adv. Haer. 47.—
    II.
    The Lord's supper in the Christian Church, the eucharist, Cypr. Ep. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > eucharistia

  • 13 eucharisticon

    euchăristĭcon, i, n., = eucharistikon, thanksgiving, Tert. Praescr. Haeret. 47;

    the name of a poem of thanks addressed by Statius to the Emperor Domitian,

    Stat. S. 4, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > eucharisticon

  • 14 grates

    grātes (usually only in the nom. and acc. plur.; in the abl. gratibus, Tac. A. 12, 37), f. [gratus], thanks rendered (esp. to the gods: gratias agere being the usual form to human beings), thanksgiving:

    ut Ephesiae Dianae lauta laudes Gratesque agam,

    Plaut. Mil. 2, 5, 2:

    diis laudes gratesque agunt,

    Liv. 7, 36, 7; 26, 48, 3; cf.

    in the following the passages,

    Tac. A. 1, 69 and 12, 37:

    vobis (dis) grates ago atque habeo,

    Plaut. Pers. 5, 1, 4:

    grates deis immortalibus agere habereque,

    Liv. 23, 11, 12 Weissenb. ad loc.; cf.

    23, 12, 7: dis populoque Romano grates agunt,

    id. 10, 25, 5; 45, 39, 12: grates tibi ago, summe Sol, vobisque, reliqui caelites, * Cic. Rep. 6, 9:

    grates dis agere,

    Liv. 5, 23, 3; 30, 17, 6; Tac. A. 13, 41; cf.

    also: nec esse, qui diis grates agendas censeant,

    Liv. 30, 21, 9: salsipotenti et multipotenti Jovis [p. 825] fratri... laudes ago et grates gratiasque habeo, Plaut. Trin. 4, 1, 2:

    laudes et grates reversis legionibus habens,

    Tac. A. 1, 69; cf.:

    Agrippinam iisdem quibus principem laudibus gratibusque venerati sunt,

    id. ib. 12, 37:

    vobis, o fidissime civium atque amicorum, grates ago habeoque,

    Curt. 9, 6, 17:

    dexteram ejus amplexi grates habebant velut praesenti deo,

    Curt. 3, 16, 17; Tac. A. 1, 69 Draeger ad loc.:

    Tiberius egit grates benevolentiae patrum,

    id. ib. 6, 2:

    o decus Italiae, virgo, quas dicere grates Quasve referre parem?

    Verg. A. 11, 508:

    grates persolvere dignas Non opis est nostrae, Dido,

    id. ib. 1, 600:

    grates rependere,

    Stat. S. 3, 3, 155:

    quibus pro bene factis fateor deberi tibi Et libertatem et multas grates gratias (cf. above: grates gratiasque),

    Plaut. Poen. 1, 1, 6.—Sarcastically:

    at tibi pro scelere, exclamat, pro talibus ausis, Di.. Persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!

    Verg. A. 2, 537.

    Lewis & Short latin dictionary > grates

  • 15 indico

    1.
    in-dĭco, āvi, ātum, āre, v. a. (indicasso, is, for indicavero, is, Plaut. Poen. 4, 2, 66; id. Rud. 4, 3, 89), to point out, indicate (class.).
    I.
    In gen., to show, declare, disclose, make known, reveal, betray.
    A.
    Of persons:

    rem omnem dominae indicavit,

    Cic. Clu. 64, 180:

    Catilina non se purgavit, sed indicavit,

    id. Mur. 25, 51:

    conscios delendae tyrannidis,

    id. Tusc. 2, 22, 52: jam me vobis indicabo, will betray or accuse myself, id. Arch. 11, 28:

    indicabo meum consilium tibi,

    id. Fam. 10, 21, 2:

    rem patri,

    Ter. Ad. 4, 4, 19:

    causam publicae pestis,

    Liv. 8, 18, 4:

    de conjuratione,

    to give information, inform, Sall. C. 48, 4:

    quis tibi de epistulis istis indicavit,

    Cic. Fl. 37, 92; Sall. C. 30, 6:

    aliquid in vulgus,

    to make publicly known, Cic. Univ. 2:

    satis est actori sic indicare,

    Quint. 4, 2, 7.—With rel. clause:

    contentus indicare quid facti sit,

    Quint. 4, 2, 128.—With acc. and inf.:

    digitis ita figuratis ut temporis et aevi (Janum) esse deum indicent,

    Plin. 34, 7, 16, § 33.—
    B.
    Of things concr. and abstr.:

    vultus indicat mores,

    shows, indicates, Cic. Leg. 1, 9; id. Brut. 94, 324:

    lacrimis dolorem,

    Nep. Att. 4 fin.:

    hoc res ipsa indicat,

    Ter. Eun. 4, 3, 16:

    id esse verum parva haec fabella indicat,

    Phaedr. 1, 15, 3:

    supercilia maxime indicant factum,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    ut epularum sollemnium fides ac tibiae... indicant,

    Cic. de Or. 3, 51, 197. — Pass.:

    aetas veterinorum indicatur dentibus,

    Plin. 11, 37, 64, § 168:

    cum res non gesta indicatur, sed ut sit gesta ostenditur,

    Quint. 9, 2, 40. —
    II.
    In partic.
    A.
    To intimate, give a hint of, to state briefly, mention:

    indicare convenit, quae prodit Onesicritus,

    Plin. 6, 23, 26, § 96:

    aliquid obiter,

    id. 33, 1, 5, § 15:

    nominatim,

    id. 15, 14, 15, § 49:

    ut indicavimus,

    id. 36, 15, 24, § 115.—
    B.
    To set or tell the price of a thing, to value, put a price on: hanc eme. Do. Modo ut sciam, quanti indicet, etc., Plaut. Pers. 4, 4, 25:

    indica, fac pretium,

    id. ib. 37:

    cum postulasset, ut sibi fundus semel indicaretur,

    Cic. Off. 3, 15, 62. —
    C.
    In jurid. Lat., to carry on a judicial process to conviction:

    Indicasse est detulisse, arguisse, accusasse et convicisse,

    Dig. 50, 16, 197.
    2.
    in-dīco, xi, ctum, 3 ( imp. indice, Plaut. Ps. 1, 5, 132:

    indixti for indixisti,

    Front. de Cels. Ep. 3), v. a. [in-dico], to declare publicly, to proclaim, publish, announce, to appoint (class.):

    totius Galliae concilium Bibracte indicitur,

    Caes. B. G. 7, 63; Liv. 1, 50, 4:

    forum,

    Verg. A. 5, 758: Romae [p. 934] dierum viginti supplicatio indicitur, Caes. B. G. 7, 90:

    exercitum in aliquem locum,

    to order it to, Liv. 6, 12; cf.

    of time: comitia in trinum nundinum,

    id. 3, 35, 1:

    bellum populo Romano suo nomine indixit,

    Cic. Cat. 2, 6, 14; cf. Varr. L. L. 6, § 61 Müll.:

    dies indicta pugnae,

    Liv. 10, 27, 3:

    justitium,

    Cic. Phil. 5, 12, 31: familiaribus cenas, to invite one ' s self as their guest, Suet. Ner. 27:

    iter alicui,

    Verg. A. 7, 468:

    funus,

    to invite to a funeral, Varr. L. L. 6, § 61 Müll.; Cic. Leg. 2, 24, 61; Suet. Caes. 84:

    simul divom templis indicit honorem,

    a thanksgiving, Verg. A. 1, 632; 3, 264; Sil. 7, 90.—With ut:

    in diem certam ut ad lucum Ferentinae conveniant indicit,

    Liv. 1, 50, 1. —
    B.
    Trop.:

    qui ipsi sibi bellum indixissent,

    are their own enemies, Cic. Fin. 5, 10, 29:

    philosophiae bellum indicere,

    id. de Or. 2, 37, 55.—
    II.
    Esp.
    A.
    To appoint a place of gathering, fix, name a destination or rendezvous:

    exercitu indicto ad portam Esquilinam in posteram diem,

    Liv. 6, 22, 8:

    exercitus omnis Aquiloniam est indictus,

    id. 10, 38, 4:

    exercitus Pisas indictus erat,

    id. 40, 41, 7:

    clam exercitu indicto,

    id. 41, 14, 2.—
    B.
    To impose, enjoin, inflict:

    multam,

    to impose a penalty, Plin. 18, 3, 3, § 11:

    tributum,

    Liv. 4, 60; cf.:

    servorum numerum et pondus argenti senatoribus,

    Tac. H. 3, 58:

    populo famem indixit,

    Suet. Cal. 26 fin.:

    sibimet ipse exsilium indixit,

    Liv. 39, 52, 9; cf.: sibi patientiam, to enjoin upon one ' s self, Sen. Ep. 123, 5:

    iter ad regem Latinum Indicit primis juvenum,

    Verg. A. 7, 468:

    certum dominis servorum numerum,

    Suet. Ner. 44; id. Aug. 25:

    libertus, cui patronus operas indicere vellet,

    to prescribe, Gai. Inst. 4, 162.

    Lewis & Short latin dictionary > indico

  • 16 subplicatio

    supplĭcātĭo ( subpl-), ōnis, f. [id.]; in relig. lang., a public prayer or supplication, a religious solemnity in consequence of certain (fortunate or unfortunate) public events; a day set apart for prayer, either by way of thanksgiving or of religious humiliation, genuflection (cf. obsecratio):

    atque etiam supplicatio diis immortalibus pro singulari eorum merito meo nomine decreta est, etc.,

    Cic. Cat. 3, 6, 15:

    praetor urbanus supplicationes per dies quinquaginta ad omnia pulvinaria constituat,

    id. Phil. 14, 14, 37; so,

    decreta ad omnia pulvinaria,

    id. Cat. 3, 10, 23:

    quorum (prodigiorum) averruncandorum causā supplicationes in biduum senatus decrevit,

    Liv. 10, 23, 1; 5, 23, 4:

    supplicationem habere,

    id. 10, 47, 7; 31, 9, 6:

    fuit,

    id. 37, 3, 5.—Sometimes such a supplicatio was decreed in honor of a victorious general to precede his triumph:

    cui uni togato supplicationem senatus decreverit,

    Cic. Sull. 30, 85:

    ex litteris Caesaris dierum viginti supplicatio a senatu decreta est,

    Caes. B. G. 4, 38 fin.; 7, 90 fin.; Cic. Prov. Cons. 11, 27; id. Pis. 3, 6; Cato ap. Cic. Fam. 15, 5, 2:

    dies quindecim supplicatio decreta est,

    Caes. B. G. 2, 35:

    supplicatio diem unum Romae, alterum in Capenati agro indicta est,

    Liv. 27, 4, 15:

    diem unum supplicatio fuit ob, etc.,

    id. 41, 28, 1:

    in quatriduum supplicationes decernere,

    id. 5, 23, 3; 37, 47, 4; Suet. Caes. 24 fin. al.

    Lewis & Short latin dictionary > subplicatio

  • 17 supplicatio

    supplĭcātĭo ( subpl-), ōnis, f. [id.]; in relig. lang., a public prayer or supplication, a religious solemnity in consequence of certain (fortunate or unfortunate) public events; a day set apart for prayer, either by way of thanksgiving or of religious humiliation, genuflection (cf. obsecratio):

    atque etiam supplicatio diis immortalibus pro singulari eorum merito meo nomine decreta est, etc.,

    Cic. Cat. 3, 6, 15:

    praetor urbanus supplicationes per dies quinquaginta ad omnia pulvinaria constituat,

    id. Phil. 14, 14, 37; so,

    decreta ad omnia pulvinaria,

    id. Cat. 3, 10, 23:

    quorum (prodigiorum) averruncandorum causā supplicationes in biduum senatus decrevit,

    Liv. 10, 23, 1; 5, 23, 4:

    supplicationem habere,

    id. 10, 47, 7; 31, 9, 6:

    fuit,

    id. 37, 3, 5.—Sometimes such a supplicatio was decreed in honor of a victorious general to precede his triumph:

    cui uni togato supplicationem senatus decreverit,

    Cic. Sull. 30, 85:

    ex litteris Caesaris dierum viginti supplicatio a senatu decreta est,

    Caes. B. G. 4, 38 fin.; 7, 90 fin.; Cic. Prov. Cons. 11, 27; id. Pis. 3, 6; Cato ap. Cic. Fam. 15, 5, 2:

    dies quindecim supplicatio decreta est,

    Caes. B. G. 2, 35:

    supplicatio diem unum Romae, alterum in Capenati agro indicta est,

    Liv. 27, 4, 15:

    diem unum supplicatio fuit ob, etc.,

    id. 41, 28, 1:

    in quatriduum supplicationes decernere,

    id. 5, 23, 3; 37, 47, 4; Suet. Caes. 24 fin. al.

    Lewis & Short latin dictionary > supplicatio

  • 18 vitulatio

    vītŭlātĭo, ōnis, f. [vitulor], a public thanksgiving or other festival, Macr. S. 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > vitulatio

См. также в других словарях:

  • Thanksgiving after Communion — is a spiritual practice among Christians who believe in the Real Presence of Jesus Christ in the Eucharist they receive during Holy Communion, maintaining themselves in prayer for some time to thank God for what they believe to be the great gift… …   Wikipedia

  • Thanksgiving Day — • The custom originated in 1621, when Governor Bradford of the Plymouth colony appointed a day for public praise and prayer after the first harvest Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Thanksgiving Day     Thanksgiving Day …   Catholic encyclopedia

  • Thanksgiving — UK [ˈθæŋksˌɡɪvɪŋ] / US or Thanksgiving Day UK / US noun [countable/uncountable] Word forms Thanksgiving : singular Thanksgiving plural Thanksgivings Word forms Thanksgiving Day : singular Thanksgiving Day plural Thanksgiving Days a) in the US,… …   English dictionary

  • Thanksgiving Day — Thanksgiving UK [ˈθæŋksˌɡɪvɪŋ] / US or Thanksgiving Day UK / US noun [countable/uncountable] Word forms Thanksgiving : singular Thanksgiving plural Thanksgivings Word forms Thanksgiving Day : singular Thanksgiving Day plural Thanksgiving Days a)… …   English dictionary

  • Thanksgiving (disambiguation) — Thanksgiving may refer to:*Thanksgiving (United States), the holiday on the fourth Thursday in November. *Thanksgiving (Canada), the holiday on the second Monday in October. *Thanksgiving (band) * Thanksgiving , an episode of the TV series That… …   Wikipedia

  • THANKSGIVING PSALMS — THANKSGIVING PSALMS, common designation for one of the dead sea scrolls . It was bought in Jerusalem in 1947 by eleazar lipa sukenik who, from the contents, designated the scroll Hodayot (Heb. הוֹדָיוֹת). Scientifically its registration is 1QH… …   Encyclopedia of Judaism

  • Thanksgiving — Thanks giv ing, n. 1. The act of rending thanks, or expressing gratitude for favors or mercies. [1913 Webster] Every creature of God is good, and nothing to be refused, if it be received with thanksgiving. 1 Tim. iv. 4. [1913 Webster] In the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Thanksgiving (Héroes) — Thanksgiving Episodio de Héroes Episodio nº 10 Temporada 4 Escrito por Adam Armus Kay Foster Dirigido por Seith Mann …   Wikipedia Español

  • thanksgiving — 1530s, the giving of thanks, from THANKS (Cf. thanks) (n.) + prp. of GIVE (Cf. give) (v.). In the specific sense of public celebration acknowledging divine favors thanksgiving dates from 1630s (the first one in America was held October 1621 by… …   Etymology dictionary

  • Thanksgiving-day — (engl., spr. thänksgiwwing dē, »Danksagungstag«), der Nationalfeiertag in den Vereinigten Staaten von Nordamerika, durch Gottesdienst in allen Kirchen gesetzlich gefeiert. Das Datum wird alljährlich vom Präsidenten besonders festgesetzt… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Thanksgiving before and after Meals — • The word grace, which, as applied to prayer over food, always in pre Elizabethan English took the plural form graces, means nothing but thanksgiving Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»